Tüm dünyada olduğu gibi ülkemizde de son 30 yılda maddi konular, manevi konuların önüne geçti. Özel yaşamlarımızda "daha iyi" yaşamak, daha lüks evlerde oturmak, daha pahalı arabalara binmek ve gösterişli tatillere çıkmak gibi hedefler, hayatın anlamı olarak algılanmaya başladı. Bu hedeflere ulaşmak için yoğun bir çaba sarf edilirken, bireysellik toplumsal değerlerin önüne geçti. Aidiyet, bağlılık, dayanışma ve paylaşım gibi duygular giderek zayıfladı ve bu değerler toplumun geri planına itildi.

Bu dönemde yükselen tüketim kültürü, insanları sürekli daha fazlasını istemeye yöneltti. Ancak bu durum, insanların iç huzurunu ve manevi tatmini sağlamak yerine, daha da mutsuz ve tatminsiz hissetmelerine neden oldu. Maddi zenginlik arttıkça, manevi boşluk da derinleşti. İnsanlar, sahip olduklarıyla değil, sahip olamadıklarıyla kendilerini tanımlamaya başladı.

Bu değişimden iş yaşamı da nasibini aldı. Çalışmak, ucu bucağı olmayan maddi ihtiyaçların ana sponsoru olarak görüldü ve "harcamak için çalışıyoruz" mottosu bir salgın gibi tüm çalışanları sardı. Birkaç sene öncesine kadar sistem bu bağımlılığı besledi ve yönetilmesi güç bir bakış açısı oluşturdu.

Ancak yaşadığımız bu dönem ve gelecek 10 yıl, maddi kaynaklarda ciddi kısıtlamalara yol açacak. İnsanlar bu boşluğu bir şeyle doldurmak zorunda; zihinler ve duygular bu boşluğu kaldıramaz.

Benim önerim, manevi kavram ve değerlere yönelin. Sevdiğiniz işi, sevdiğiniz şirketi ve sevdiğiniz insanları tercih edin. Ruhunuza iyi gelecek yerlerde bulunun. Maddi fırsatlar için bu değerleri harcamayın. Eğer biri size çok fazla maddi imkân öneriyorsa, bunun ardından gelecek zorluğu, bedeli ve değirmenin suyunun nereden geldiğini ve gelebileceğini analiz edin.

Bu değişim, 35 yaş ve üstü çalışanlarımızda daha zor olacak gibi görünüyor. Çünkü bu kuşak, gördüğünden ve yaşadığından daha azına yetinmek zorunda kalacak. Bu kolay benimsenebilir bir duygu değil. Bu kayba takılıp kalanlar, oyunda geri kalma hatta çıkma durumuna düşecek.

Gençler ise bu konuda çok daha hazır olarak sürece girdiler. Nitekim son yıllarda bu duruma karşı bir farkındalık oluşmaya başladı. Minimalizm, sürdürülebilir yaşam ve manevi değerlere dönüş gibi akımlar, insanların hayatlarını daha anlamlı hale getirme arayışının bir göstergesi. İnsanlar, tüketim çılgınlığından uzaklaşıp, iç huzuru ve manevi tatmini ön planda tutmaya başlıyor.

Bu değişim, toplumsal bir dönüşümün de habercisi olabilir. Aidiyet duygusunun yeniden canlanması, dayanışmanın artması ve paylaşımın ön plana çıkması, toplumun daha sağlıklı ve huzurlu bir yapıya kavuşmasını sağlayabilir. Maneviyatın yükselişi, sadece bireysel mutluluğu değil, toplumsal refahı da beraberinde getirecektir.

Sonuç olarak, maddi zenginlik tek başına insanı mutlu etmeye yetmiyor. İç huzuru ve manevi tatmin, ancak değerlerimize sahip çıkarak ve toplumsal bağlarımızı güçlendirerek elde edilebilir. Maneviyatın yükselişi, modern dünyanın karmaşasından sıyrılıp, daha anlamlı bir yaşamın kapılarını aralayabilir.

Bu hipotezden hareketle, manevi konulara yönelen ve bu alanda gerçek uygulamalar yapan şirketlerin fark yaratacağını ve çok değerli bir işveren vaadine sahip olacağını düşünüyorum.