Yazıları
Yazıları
Bolluk dönemlerinde vasat olan şeyler bile pazarda kendine bir yer bulabilirken, darlık yaşadığımız günümüzde bu durum her geçen gün daha da zorlaşıyor. Vasat bir ürün piyasadan kolaylıkla silinebiliyor, vasat bir işletme rekabette ayakta kalamıyor ve vasat bir çalışan maalesef işini kaybedebiliyor.
Bugünlerde en kıymetli şey, işlerin ne zaman açılacağını tahmin edebilmek. Bunu başaran firmalar pazara yeni ürün ve yaklaşımlarla atak yapacaklar, pazarlama bütçelerini artırarak doğru yerlere harcayacaklar.
Ne yazık ki, içinde bulunduğumuz bu darlık döneminde artan personel giderlerinin ciro içindeki payı, son 3 yıl içinde neredeyse 2-3 katına çıkarak tüm şirketlerde faaliyet kârını tehdit eder bir hal aldı. Bu kritik durum karşısında, şirketlerin mevcut alışkanlıkları ve iş yapış biçimleriyle bu soruna çözüm bulmaları neredeyse imkansızdır.
Günümüz iş dünyası, tüm paydaşların kendi haklarını koruma altına aldığı, adeta bir savunma mekanizması geliştirdiği bir dönemeçten geçiyor. Pandemi sonrası empati azaldı, paylaşım ruhu ne yazık ki yok oldu. Herkesin dünyasının merkezinde yalnızca kendisi var.
LinkedIn, iş dünyasında network oluşturma ve profesyonel paylaşımlar yapma platformu olarak başladığı yolculuğunda, giderek daha popüler ve basitleşen bir sosyal medya mecrasına dönüşüyor. Bu dönüşüm, platformun kullanım alışkanlıklarını da önemli ölçüde değiştiriyor.
Her şeyin sorgulandığı bu dönemde, şirket merkezleri ve Holdingler (nam-ı diğer "headquarters") de bu sorgulamadan nasibini aldı. Hatta fazlasıyla! Peki, bu merkezler ne iş yapar?
Ülkemiz iş hayatı, ekonomik ve sosyal anlamda zorlu bir dönemden geçiyor. Böyle zamanlarda, üst yönetimin -hissedarlardan yönetim kuruluna, CEO’dan icra kurulu üyelerine kadar uzanan tüm kesimin- sorumluluğu daha da artıyor.
Tüm dünyada olduğu gibi ülkemizde de son 30 yılda maddi konular, manevi konuların önüne geçti. Özel yaşamlarımızda "daha iyi" yaşamak, daha lüks evlerde oturmak, daha pahalı arabalara binmek ve gösterişli tatillere çıkmak gibi hedefler, hayatın anlamı olarak algılanmaya başladı.
Bazı şirketlerde, son üç yılda işe alınan çalışanlar, toplam iş gücünün %50'sinden fazlasını oluşturuyor. Bu dramatik değişim, yeni gelen çalışanların şirkete hızlı bir şekilde aidiyet geliştirmesini ve mevcut kültürü anlamalarını neredeyse imkânsız hale getiriyor.
Bu sözü duymayan kimse yoktur. Yaptığı iyiliklerin unutulduğunu ve gerektiğinde karşılığının ödenmediğini düşünen bir kişi, bu topraklarda bu duyguya kapılır ve “Vefa İstanbul’daki bir semt mi kaldı?” der. Verilen sözlerin tutulmaması, gönül bağı kurulan dostların, arkadaşların, aile bireylerinin ya da sevgilinin yarı yolda bırakılması gibi durumlarda bu his yoğun şekilde yaşanır.
